var pkBaseURL = ((„https:” == document.location.protocol) ? „https://winfred.pl/2/unt/” : „http://winfred.pl/2/unt/”);
document.write(unescape(„%3Cscript src='” + pkBaseURL + „piwik.js’ type=’text/javascript’%3E%3C/script%3E”));

try {
var piwikTracker = Piwik.getTracker(pkBaseURL + „piwik.php”, 2);
piwikTracker.trackPageView();
piwikTracker.enableLinkTracking();
} catch( err ) {}

Członkowie OPA: wszystkie państwa Ameryki Łacińskiej (od 1962 bez Kuby), USA i Kanada; łącznie 35 państw

Geneza:

  • Traktat z Rio de Janeiro (1947) – filar systemu międzyamerykańskiego (pierwszy regionalny układ zbiorowej samoobrony zawarty zgodnie z KNZ)
  • IX Międzynarodowa Konferencja w Bogocie – realizacja rezolucji w sprawie wojny i pokoju (polecenie przygotowania Paktu Konstytucyjnego) – 30.03.1948

 

Karta OPA:

  • I projekt (tzw. Pakt Organiczny) pod nadzorem USA koncentrował się na sprawach zwartości politycznej i obrony zachodniej półkuli przed komunizmem – delegacja meksykańska zwróciła uwagę na lekceważenie współpracy ekonomicznej, społecznej i kulturalnej
  • nazwa OPA jako kontynuacja dotychczasowego ruchu panamerykańskiego
  • członkostwo – formalnym wymogiem jest pozostawanie państwem amerykańskim, w art.2 jest mowa o państwach amerykańskich, które ratyfikowały Kartę; art. 3 przewiduje, że jeśli kilka państw członkowskich zintegruje się i powstanie nowa jednostka polityczna, to po ratyfikacji Karty, stanie się członkiem Organizacji; art. 108 – „Karta zostaje otwarta do podpisu przez państwa amerykańskie”. Nie przyjęto wersji Brazylii o ograniczeniu członkostwa do państw posiadających demokratyczną formę rządów
  • nie uwzględnia możliwości zawieszenia lub wykluczenia z Organizacji, art. 112 – członkostwo w OPA ustaje wyłącznie na skutek decyzji państw, a nie władz organizacji
  • karta była czterokrotnie nowelizowana w latach 1967, 1985, 1992 i 1993, najdonioślejsze zmiany przyniosła pierwsza z tych reform. Zmieniono wtedy strukturę OPA, szczególnie jej organy, nadając im kształt obecny.

 

Zadania OPA:

  1. umacnianie na kontynencie pokoju i bezpieczeństwa
  2. zapobieganie powstawaniu ewentualnych trudności i zapewnienie pokojowego załatwiana sporów w regionie
  3. organizowanie wspólnej akcji tych państw w przypadku agresji
  4. dążenie do rozwiązania problemów natury politycznej, prawnej i gospodarczej między państwami Organizacji
  5. popieranie rozwoju gospodarczego, społecznego i kulturalnego państw-członków

 

Reklama w internecie

Zasady OPA:

  • suwerenność i równość państw
  • pokojowe rozwiązywanie sporów
  • nieinterwencja
  • przestrzeganie praw człowieka i promowanie demokracji przedstawicielskiej
  • nieuznawanie zdobyczy terytorialnych zdobytych siłą
  • solidarność w przeciwstawianiu się agresji
  • uznanie pluralizmu ideologicznego półkuli zachodniej
  • promowanie integralnego rozwoju

 

Struktura OPA:

  • Zgromadzenie Ogólne – jest najwyższym organem OPA, składa się z przedstawicieli wszystkich państw wchodzących w skład organizacji, zbiera się ono raz do roku, każdy kraj posiada jeden głos, decyzje w kwestiach ogólnych zapadają zwykłą większością głosów, natomiast w szczególnych – większością 2/3 głosów, zgromadzenie określa politykę i główne kierunki działania OPA, nadzoruje jej współpracę z innymi organizacjami, zatwierdza budżet oraz wybiera Sekretarza Generalnego OPA
  • Konferencje Konsultacyjne Ministrów Spraw Zagranicznych – zwołuje się je w razie doraźnej potrzeby, ich przedmiotem są kwestie z zakresu stosunków międzynarodowych, posiadają organ pomocniczy w postaci Konsultacyjnego Komitetu Obrony, w skład którego wchodzą naczelni dowódcy armii państw członkowskich
  • Stała Rada – z siedzibą w Waszyngtonie, jest organem kierującym bieżącymi sprawami organizacji, składa się z ambasadorów państw członkowskich
  • Sekretarz Generalny i Sekretariat Generalny – główne funkcje administracyjno-techniczne

 

Misje OPA:

  • Misja mediacyjna w Hondurasie, 2009
  • Obserwatorzy wyborów powszechnych w Antigui i Barbudzie, 2009
  • Projekt modernizacji spisu ludności na Haiti, 2008-2014
  • Program integracji polityk i programów dotyczących HIV i przemocy wobec kobiet pod kątem praw człowieka w Ameryce Środkowej